Rdza brunatna żyta i pszenicy (Puccinia recondite)
Rdza brunatna to choroba grzybowa, która może atakować żywiciela głównego i występować na pszenicy jarej i ozimej, życie, pszenżycie jarym i ozimym oraz jęczmieniu jarym. Choroba atakuje również żywicieli pośrednich takich jak rutewka, zdrojówka, farbownik lekarski oraz krzywoszyj polny.
W przypadku pszenicy rdza brunatna jest jedną z groźniejszych i najbardziej popularnych chorób, a w przypadku wyjątkowo mocnych porażeń szkody wywołane chorobą dochodzą do 40%, jednak średnio straty nie przekraczają 5-10%. Rozwojowi choroby sprzyja ciepła i słoneczna pogoda, a także wykorzystanie podatnych na nią odmian oraz duże natężenie choroby w latach poprzednich.
Objawy
Rdza brunatna jest widoczna na górnej stronie liście, może być rozproszona lub skupiona. Na porażonych roślinach pojawiają się rdzawe skupiska zarodników, które zmniejszają fotosyntezę, podwyższają parowanie i oddychanie co przekłada się na gorszy rozwój roślin.
Przyczyny:
Najczęstszą przyczyną występowania rdzy brunatnej są resztki pożniwne na których zimuje grzybnia, może ona zimować na żywych resztkach, oziminach oraz samosiewach w postaci teliospor, które kiełkują przeważnie w lecie tego samego roku porażając pośrednich żywicieli na których pojawią się ecjospory atakujące oziminy.
Zapobieganie:
- dokładna orka resztek pożniwnych oraz niszczenie samosiewów
- rezygnacja ze zbyt gęstego siewu
- stosowanie większych dawek potasu i fosforu
- zmniejszenie nawożenia azotem
- uprawa roślin bardziej odpornych
- rezygnacja z upraw na sąsiadujących polach pszenicy ozimej i jarej
- późniejszy siew zbóż ozimych, a wcześniejszy zbóż jarych
- stosowanie fungicydów kontaktowych
- zaprawianie materiału siewnego
- stosowaniu fungicydów nalistnych
