Nazwa:
Pleśń śniegowa trwa i zbóż
Sprawca choroby:
Grzyby z gatunków: Fusarium nivale
Występowanie:
Żyto, jęczmień, rzadziej pszenica oraz trawy
Opis:
Uszkodzenia roślin widoczne są już w niewielkim stopniu jesienią. Zboża ozime wschodzą nierównomiernie, w łanach widoczne są łuki. Rośliny objęte chorobą są całkowicie lub częściowo martwe, siewki skręcają się na kształt korkociągu, a zdrobniałe rośliny pokryte są białą lub jasnoróżową pleśnią.
Wiosną, po stopieniu śniegu, widoczne są place zaatakowanych chorobą roślin, które są przyciśnięte do ziemi i pokryte pleśnią o kolorze brudnej bieli lub jasnego różu, które znikają przy dużym nasłonecznieniu oraz wietrznej pogodzie.
W kolejnej fazie choroby na zarażonych roślinach pojawiają się czarnobrunatne otocznie – perytecje. Porażone rośliny zazwyczaj zamierają, a jeśli uda im się przeżyć to ich wzrost zostaje najczęściej zahamowany.
Czynniki sprzyjające rozwojowi choroby
Przyczynę choroby stanowi najczęściej materiał siewny. Zarodniki konidialne znajdują się na ziarnie i porażają siewki. Porażone młode rośliny zarażają również sąsiadujące z nimi zdrowe egzemplarze.
Innymi przyczynami choroby mogą być również gleba, resztki pożniwne, zbyt gęsty siew i wybujały łan.
Istotnym zagrożeniem jest też śnieg zalegający na niezamarzniętej glebie.
Zwalczanie:
Stosowanie dobrego jakościowo materiału siewnego.
Dokładna orka resztek pożniwnych.
Wczesne nawożenie azotu wiosną.
